Lumbale osteochondrose: oorzaken, symptomen en behandeling

De gezondheid van de wervelkolom is de basis voor het normaal functioneren van het bewegingsapparaat. Er zijn veel ziekten die de structuur van de wervels en de omliggende weefsels vernietigen. Dit artikel beschrijft de symptomen en behandeling van osteochondrose van de lumbale wervelkolom.

Structuur van de wervelkolom

Voordat je het over osteochondrose hebt, moet je begrijpen hoe de wervelkolom werkt. Ik zal hierover een paar woorden zeggen.

De wervelkolom bestaat uit wervels, waartussen zich kraakbeenachtige tussenwervelschijven bevinden. Dankzij hen kan een persoon buigen en draaien. De gehele wervelkolom is S-vormig, wat voor elasticiteit zorgt.

Tussenwervelschijven bestaan uit een nucleus pulposus omgeven door een annulus fibrosus. Het is de vernietiging van de tussenwervelschijf die osteochondrose veroorzaakt.

Klinisch beeld van lumbale osteochondrose

Lumbale osteochondrose is een laesie van de wervels, tussenwervelschijven en omliggende weefsels, die een lang beloop heeft en vaak chronisch wordt. De ziekte wordt vaak gecompliceerd door hernia's tussen de wervels, ontstekingen van de zenuwen en andere onaangename pathologieën.

Klinische manifestaties van de ziekte variëren in verschillende stadia. Er zijn 4 belangrijke ontwikkelingsperioden van lumbale osteochondrose:

1. Fase I. De symptomen zijn verdwenen. In de meeste gevallen is lichte pijn in de lumbale regio of de billen een probleem, dat toeneemt bij fysieke activiteit. Patiënten hebben de neiging symptomen toe te schrijven aan vermoeidheid.
2. Fase II. De vernietiging van de vezelring begint, de afstanden tussen de wervels nemen af. Tijdens deze periode zijn beknelde zenuwuiteinden mogelijk, gekenmerkt door een scherpe, ‘schietende pijn’. In dit stadium worden de symptomen uitgesproken, dus gaan patiënten naar een medische instelling.
3. III. In dit stadium zijn de vezelringen aanzienlijk beschadigd en zijn hernia's tussen de wervels mogelijk. De pijn is constant.
4. IV. De wervelkolom is ernstig vervormd. Patiënten hebben moeite met bewegen. Onomkeerbare aandoeningen leiden tot invaliditeit. Lumbale osteochondrose ontwikkelt zich onder ongunstige omstandigheden: fysieke activiteit, onderkoeling, geforceerde professionele houding.

Symptomen en tekenen

De beschrijving van het ziektebeeld vertelt iets over de symptomen, maar niet over allemaal. De tekenen van lumbale osteochondrose zijn zeer divers:

• Pijn. Het meest voorkomende symptoom van de ziekte. In de beginfase is de pijn gering en neemt toe bij inspanning. In de daaropvolgende stadia wordt de pijn sterker en verdwijnt niet zonder pijnstillers. Gekenmerkt door scherpe pijnlijke "schoten" - korte aanvallen van ondraaglijke pijn.
• Temperatuur. Wanneer lumbale osteochondrose gepaard gaat met ontsteking van de zenuwen of omliggende weefsels, treedt er een verhoogde temperatuur op. Meestal wordt de temperatuur niet hoger dan 38°C.
• Trofische zweren. Ze komen voor wanneer er een verstoring is in de voeding van de weefsels rond de wervelkolom, als gevolg van beknelling van bloedvaten.
• Karakteristieke houding. De persoon neemt een houding aan waarin hij de minste pijn ervaart en blijft vrijwel de hele tijd in deze houding.
• Veranderingen in de positie van de wervelkolom: scoliose, kyfose, enz.
• Beperkte beweging. Komt voor in de laatste twee stadia van lumbale osteochondrose. Gevoelloosheid van de ledematen. Naarmate de osteochondrose vordert, kan gevoelloosheid van de ledematen optreden. Dit komt doordat bepaalde zenuwen in de lumbale regio bekneld raken. Het symptoom verschijnt vanaf stadium 2 van de ziekte.

Osteochondrose van het lumbale gebied wordt gekenmerkt door een toename van de symptomen, afhankelijk van de progressie van de ziekte.

Redenen

Veel patiënten geloven dat de enige oorzaak van lumbale osteochondrose onjuiste fysieke activiteit is. Deze mening is fundamenteel verkeerd. In feite zijn er meer dan een dozijn factoren die de ontwikkeling van de ziekte kunnen veroorzaken:

• Genetische aanleg. Deze factor komt op de eerste plaats, want als deze aanwezig is, kan er niets aan worden gedaan. Het enige dat overblijft is ondersteunende therapie en behandeling.
• Slechte houding tijdens perioden van actieve groei. Dit kan worden veroorzaakt door een verkeerde houding aan een bureau of het dragen van een koffer op één schouder.
• Overgewicht is een constante metgezel van osteochondrose. Onder het gewicht van extra kilo's worden de tussenwervelschijven vernietigd, wat leidt tot het optreden van de ziekte.
• Blessures. Ze kunnen huishoudelijk, professioneel, sportief zijn.
• Endocriene ziekten. Metabolisch falen is een veel voorkomende oorzaak van vernietiging van tussenwervelschijven.
• Sedentaire levensstijl. Een onvoldoende hoeveelheid beweging en fysieke activiteit leidt tot spierdystrofie, wat een verhoogde belasting van de wervelkolom met zich meebrengt.
• Hard werken waarbij je rug zwaar belast wordt.
• Aangeboren afwijkingen van de wervelkolom.
• Wanneer verschillende provocerende factoren worden gecombineerd, zal de ziekte zich sneller ontwikkelen.

Diagnostiek

Het diagnosticeren van lumbale osteochondrose is vrij eenvoudig, vooral in klinieken die zijn uitgerust met moderne apparatuur. De diagnose wordt in de volgende volgorde uitgevoerd: onderzoek, onderzoek, tests bestellen en hardwaretests.

De diagnose begint met het verzamelen van anamnestische gegevens. De arts geeft duidelijkheid over de leeftijd van de patiënt (dit is belangrijk), het tijdstip van de eerste symptomen en de werkomstandigheden. Op basis van de verzamelde informatie kan de specialist een conclusie trekken over de oorzaak van de ziekte.

Vervolgens voert de arts een onderzoek uit. De arts voelt de wervelkolom en vraagt de patiënt enkele bewegingen te maken: buigen, flexie-extensie, draaien. Op basis hiervan kan worden bepaald hoe beperkt de patiënt is in motorische activiteit.

Er worden tests uitgevoerd om bottuberculose en enkele andere ziekten uit te sluiten. Uit het bloed kan een specialist de aanwezigheid van een ontsteking beoordelen.

Röntgenonderzoek is een laagdrempelige en informatieve manier om de aanwezigheid van osteochondrose vast te stellen. Meestal worden foto's gemaakt in twee projecties. Maar in sommige gevallen is het mogelijk om een röntgenfoto te verkrijgen in een extra projectie of een overzicht van een specifiek deel van de wervelkolom.

Magnetische resonantie beeldvorming. Onderzoek van de wervelkolom met dit apparaat is de gouden standaard voor het diagnosticeren van osteochondrose. Deze procedure maakt het mogelijk om de vernietiging van vezelringen, spina bifida, verplaatsing van individuele wervels en nog veel meer te identificeren.

Behandeling

Osteochondrose kan worden behandeld door een orthopedist, neuroloog of vertebroloog. Het hangt af van de oorzaak van deze ziekte.

De behandeling varieert dramatisch, afhankelijk van het stadium van de ziekte.

Er wordt een beroep gedaan op chiropractors om de conditie van de wervelkolom te verbeteren en verkeerde uitlijningen te corrigeren (indien mogelijk). Een goede massage zal de bloedtoevoer naar het wervelkolomgebied vergroten. Fysiotherapie en het dragen van een korset corrigeren de tekenen van scoliose (dit is vooral belangrijk voor kinderen). Geneesmiddelen zijn nodig om de toevoer van stoffen aan te vullen die nodig zijn voor de opbouw van tussenwervelschijfweefsel.

In de tweede fase van de ziekte is intensieve medicamenteuze behandeling geïndiceerd. Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen moeten tijdens een kuur worden ingenomen om ontstekingen te verlichten. Bij hevige pijn worden sterke pijnstillers voorgeschreven. Spierverslappers helpen de spierspanning te verlichten.

In zeldzame gevallen kunnen anticonvulsiva en antidepressiva worden voorgeschreven.

Aanvullende behandeling bestaat uit het gebruik van fysiotherapie, oefentherapie, massages (indien de toestand van de patiënt hierdoor niet verergert).

De derde fase van de ziekte wordt gekenmerkt door destructieve processen in de tussenwervelschijf. Voor hernia's is een chirurgische behandeling geïndiceerd. Medicamenteuze behandeling is hetzelfde als in de tweede fase van de ziekte.

Met aanzienlijke vernietiging van de schijf in het vierde stadium van de ziekte is prothese met een kunstmatig implantaat mogelijk. In de postoperatieve periode worden medicamenteuze therapie en aanvullende behandelmethoden uitgevoerd.

Behandeling van symptomen en tekenen van osteochondrose van de lumbale wervelkolom mag alleen plaatsvinden met de medewerking van een specialist. Zelfmedicatie is onaanvaardbaar.

Complicaties van lumbale osteochondrose

Complicaties van lumbale osteochondrose worden voornamelijk geassocieerd met de vorming van hernia's tussen de wervels, die een negatief effect hebben op het ruggenmerg en nabijgelegen weefsels.

Hieronder vindt u een lijst met de meest voorkomende complicaties:

• Gevoelloosheid van de ledematen of individuele rugspieren. Het ontstaat door compressie van de wervelkolom.
• Aandoeningen van plassen en ontlasting (tot het volledig verdwijnen van de drang).
• Trofische zweren.
• Depressie. Het lijkt erop dat dit geen complicatie kan zijn. Maar in feite leidt constante pijn tot stemmingswisselingen. Er zijn zelfs gevallen van zelfmoord op deze basis geweest. Complicaties van lumbale osteochondrose ontstaan als gevolg van inadequate behandeling of niet-naleving van het behandelingsregime. In de regel treden bij tijdige behandeling geen complicaties op.

Risicogroep

Er zijn mensen die een verhoogde kans hebben op het ontwikkelen van lumbale osteochondrose. Deze personen lopen gevaar.

Mensen van wie de familieleden aan soortgelijke ziekten lijden, moeten voor hun wervelkolom zorgen.

Tot de risicogroep behoren zwaarlijvige patiënten. Overgewicht belast de tussenwervelschijven enorm. Mensen die een sedentaire levensstijl leiden, lopen ook een groot risico.

Ongetwijfeld moeten atleten voor hun wervelkolom zorgen. Tegelijkertijd maakt het niet uit welke sport ze beoefenen.

De wervelkolom moet worden beschermd als het werk gepaard gaat met het tillen van zware voorwerpen of het langdurig in een ongemakkelijke houding blijven.

Preventie van lumbale osteochondrose

Behandeling van osteochondrose is langdurig, vaak neemt de ziekte een chronische vorm aan. Daarom is de preventie van spinale pathologieën van groot belang.

Om problemen met de lumbale wervelkolom te voorkomen, is het noodzakelijk om een regime van fysieke activiteit en rust te volgen. De belasting van de wervelkolom moet uniform en niet buitensporig zijn. Rust moet regelmatig zijn en beter in liggende positie.

Als u overgewicht heeft, moet u dit kwijtraken.

Preventieve maatregelen omvatten tijdige behandeling van endocriene ziekten en houdingsstoornissen (vooral voor kinderen).

Problemen met de wervelkolom verminderen de kwaliteit van leven aanzienlijk, dus u moet alert zijn op zelfs kleine pijn of ongemak in dit gebied.